Kon ta ku bida? Hopi bon!

(Hoe is het leven? Heel goed!)

Ja kaaskoppige koukleumers, jullie lezen het correct; met mij gaat het leven hier erg goed 7.974 kilometer verderop!
Inmiddels zit ik alweer 3,5 week op Curaçao. 3,5 week is omgerekend 24,625 dagen en 591 uur en weetikhoeveel seconden. In deze 591,??? uur heb ik al ontzettend veel leuke dingen meegemaakt. Laat ik gemakshalve verdergaan waar ik de vorige keer geëindigd ben; 9 februari dus. Met mijn notitieboekje in de aanslag (die ik van mijn vriendinnetje Emilie heb gekregen om mijn mooie en bijzondere herinneringen in op te schrijven en zo ook te onthouden) zit ik er klaar voor, jullie ook?

9 februari, ook wel de laatste dag van het carnaval hier in Curaçao, mochten we natuurlijk niet onopgemerkt aan ons voorbij laten gaan. Na overdag lekker te hebben geluierd aan het strand van Jan Thiel wouden we ons in de avond laten verlichten door de carnavalsparade. Deze ‘’lichtjesparade’’ hebben we vol sprankeling bewonderd met (bijna onze hele) minorgroep. Naast de mooie verlichting en de meer-feestende locals was de carnavalsparade in principe hetzelfde als afgelopen zondag. We hebben deze ontzettend lange parade dan ook niet af gekeken. Bijna uitgedroogd besloten we vroegtijdig met ons allen naar ‘’The Alley’s’’ te gaan voor een alcoholische versnapering. Na heerlijke dansjes te hebben gewaagd sloten we de nacht met z’n allen in stijl af door middel van een poolparty bij ons in Villa Ananas.

De volgende dag hebben wij ons kindje geadopteerd; een rode Hyundai I10 die stageautoverhuur Curaçao naast de - al geadopteerde - witte Kia Picanto voor de komende tijd aan ons meiden toevertrouwd. Zonder auto ben je helemaal niks op dit eiland! Om de kosten nog enigszinds te drukken huren we deze twee auto’s met zes meiden. Na even wat gecrost te hebben in onze automaat waren we weer wat zekerder op de weg. Het is hier in Curaçao echt chaos, veel mensen houden zich niet aan de standaard verkeersregels. Het engste is toch wel dat mensen zowel links als rechts inhalen en ook met drank op achter het stuur zitten. Maar het wendt zeker. Zelfs het rijden in een auto die met ontzettend veel toeren en moeite de Koningin Julianabrug op tuft, zonder dat de auto weer net zo hard terugzakt.

De woensdag hebben we nog even mooi afgesloten met een avondje dansen op de livemuziek bij Cabana. De donderdag was een rustig dagje waarbij iedereen van ons groepje (6 andere meiden die ook dezelfde minor volgen) nog even flink aan de bak moest voor de minoropdrachten. Ook ben ik zelf ’s avonds flink aan de bak gegaan tijdens een uurtje bootcamp. Zo probeer ik toch straks in juli enigszins zonder obesitas terug te keren naar Nederland.

Vrijdag 12 februari stond ons eerste dagje school op het UDC (The university of the Dutch Caribbean) op de planning. ‘’Dagje’’ kun je het amper noemen want het waren hooguit 2 uurtjes aan introductie. Naast uitleg kregen de laatste mensen hun werk-leerbedrijf voor de komende 5 maanden te horen. Voor mij was een eventuele werkplek ook nog onbekend en ik leefde dan ook nog in grote onzekerheid. Tot het moment dat ik bijna een hartverzakking kreeg en hoorde dat ik diezelfde ochtend nog een sollicitatiegesprek had bij een bedrijf. Nou ‘’Welkom in Curaçao, waar het onmogelijke, mogelijk is!’’ Onvoorbereid en een tikkeltje zenuwachtig stapte ik in de auto naar Braam & Pols advocaten waar ik om 11 uur een gesprek had. Uiteindelijk hoefde ik mij eigenlijk geen zorgen te maken want het gesprek verliep goed en direct daarna kreeg ik al te horen dat ik die maandag meteen mocht starten.

Met een opgelucht gevoel en een werkplek op zak kon in het weekend in gaan luiden! We zijn die middag gezellig met onze klas naar het strand geweest. Doordat we onderling direct al een goede klik hadden zijn we ’ s avonds nog eens met ons allen gaan barbecuen waarna we de nacht afsloten bij Nachtwerk, een uitgaansgelegenheid.
De rest van het weekend stond ook in het teken van zon, zee, strand, dansjes en alcohol met als hoogtepunt toch wel het prachtige strand aan de westkant van Curaçao, ook wel de Grote Knip. Ik heb geloof ik nog nooit zulk mooi prachtigblauw water gezien. Naast genoten te hebben op het strand mochten we ’s avonds ook genieten met alle bewoners van ons huis. We gingen namelijk heerlijk onbeperkt tapas eten bij De kleine wereld, helaas was dit tevens ook direct het afscheid van huisgenootje Sharona.

Op maandag 15 februari was het dan eindelijk zo ver; mijn eerste werkdag bij Braam & Pols. Dit advocatenkantoor met als zijtak ‘’Bureau Personenschade’’ (personen- en/of letselschade) behandelt allerlei juridische zaken waarin één van de twee advocaten cliënten met juridische probleem verdedigen en waarbij hun belangen worden behartigd. Binnen deze organisatie zijn 7 medewerkers werkzaam waarbij ik me als ‘’stagiaire’’ mag toevoegen. Ik zal zelf vooral werkzaam zijn op het gebied van ‘’Bureau Personenschade’’ waarbij ik met met mijn HRM- (en dus alles behalve juridische) achtergrond alles nog nieuw voor mij is. Ik behandel dossiers waarbij de cliënten door verkeers- of bedrijfsongevallen letsel- of personenschade hebben opgelopen. Hierbij zal ik gesprekken voeren met cliënten, bewijsstukken verzamelen, overzichten maken met als doel om uiteindelijk een vordering te kunnen doen bij de tegenpartij die het slachtoffer een schadeclaim verschuldigd is. Ondanks dat dit niet mijn vakgebied is vind ik het tot dusver erg interessant om me met deze werkzaamheden bezig te houden. De eerste dag ben ik ook al meteen mee geweest naar de rechtbank. Zo ben ik weer een ervaring rijker!

De eerste werkweek vloog voorbij, hoewel ik wel erg moet wennen aan het vroege opstaan. Om 06.10 opstaan vind ik dan ook alles behalve ‘’prettig’’. Wat het nog onprettiger maakt, maar wat er wel voor zorgt dat ik enkele ochtenden meteen klaarwakker ben zijn de RATTEN. Ja jullie lezen het goed, we hebben een rattenplaag in de keuken. De eerste keer dat ik een rat signaleerde was het hele huis dan ook meteen klaarwakker met mijn geschreeuw dat ook wel als wekker fungeerde.
Dus als mensen mij dan ook vragen wat ik mis uit Nederland zou ik antwoorden een huis zonder continue bang en op mijn hoefde te moeten zijn voor enge viervoeters met lange staarten. Daarnaast mis ik natuurlijk ook de Hollandse regen en sneeuw. Ook geef ik toe dat ik steeds meer en meer verlang naar een lekkere warme douche. Maar ach, ook al ben ik als Nederlander goed in klagen, er is hier eigenlijk helemaal geen reden toe. Ik zal Curaçao op dit moment namelijk niet willen inwisselen voor Nederland. En nu denkt iedereen vast; ‘’Nee begrijpelijk, je feest ook alleen maar hele dagen’’ maar dit vooroordeel wil ik even de kop indrukken. Ik werk hier gewoonweg 4 dagen van half 8 tot 5 en daarnaast zit ik vrijdagochtend ook nog op school. Daarnaast merk ik ook dat ik hier erg zelfstandig wordt doordat ik voor het eerst in mijn leven echt op eigen benen sta. Naast een hele ervaring rijker te worden is deze minor ook zeker voor mijn persoonlijke ontwikkeling een echte aanrader!

Na 1 week heb ik al meteen 2 grote persoonlijke veranderingen opgemerkt:
1. Ik laat mijn autisme en nieuwsgierigheid meer los en moet en zal niet meer perse alle Facebookberichtjes doorgelezen hebben voor het slapen gaan. Stomweg heb ik er gewoon geen tijd voor in het ‘’relaxte’’ Curaçao. Daarnaast heb ik te weinig geduld om op de niet-altijd-even-goede wifi verbinding te wachten.
2. Ik loop zonder make-up rond, naast binnenshuis zelfs (af en toe) ook buitenshuis en.. dat zal voor jullie net zo’n grote cultuurshock zijn als voor mij de Antilliaanse (zacht uitgedrukt) gezette vrouw die zich tijdens de carnavalsparade in een te strakke en te korte roze jurk had gepropt. Waarbij het aan de voorkant deels open en bedenkt was met gaas, al schuddend met haar mega ....

De werkdagen vliegen voorbij en ik merk dat we echt naar het weekend toe leven. Donderdag 18 februari besloten Renske en ik het weekend ietwat te vervroegen door ’s avonds onverwachts te gaan stappen bij de Tijd en Club 1850. Dat onverwachtse avondjes de meest geslaagden zijn mocht blijken. Ook al heb ik me misschien een tikkeltje rebels gedragen, het kan altijd erger. Zo heb ik mijn boodschappen bij Centrum Supermarket ingepakt in mijn Albert Heijn tas ;o

Helaas was de vrijdagochtend minder prettig dan de nacht daarvoor.. Zo had ik me na 2 uur slaap bijna verslapen voor de eerste echte schooldag en zat ik te brak voor woorden in de klas. Na een lesje intercultureel management, strategie ontwikkeling en Papiamentu mocht ik gelukkig de schoolbanken weer verlaten. De vrijdagavond heb ik maar gebruikt om eens goed bij te komen waarnaar ik de zaterdagavond hier ook aan heb verspild.

De zondag was ik weer hersteld. Dit kwam goed uit want het evenement ‘’ZAND’’ stond op het programma. We hebben die middag en avond heerlijk doorgebracht bij de Caracasbaai waar we een boottocht hebben gemaakt, het fort hebben beklommen, zijn wezen kanovaren en ik zelfs ben wezen snorkelen. Het zicht onderwater was erg mooi te noemen met al die gekleurde vissen. Nadat de zon was ondergegaan en we genoeg dansjes hadden gewaagd zat dit mooie weekend er weer op.

De tweede werkweek ging in en helaas was mijn baas ziek waardoor ik eventjes wat minder werkzaamheden te doen had. Hierdoor ging ik me maar met andere dingen bezighouden waaronder het opstellen van een ‘’To do list’’ voor hier op Curaçao. Één van deze punten gaat eind maart meteen al werkelijkheid worden doordat ik met 4 andere meiden een lang weekendje Bonaire heb geboekt. Ik kijk daar nu al erg naar uit.
Naast dat hoogtepunt is woensdag 24 februari een record van mij verbroken. Ik was voor het eerst sinds zes dagen eens niet als eerste en als enige op tijd op het werk.

Afgelopen vrijdag zijn we na een ochtend school naar Kura Holanda geweest, ook wel het slavenmuseum. We zijn door een Antilliaanse vrouw rondgeleid die vol passie over de slavernij vertelde. Het was dan ook interessant om aan te horen. Naast een uurtje binnen te hebben rondgelopen zijn we met de meiden nog Otrobanda en Punda in geweest om een poging tot shoppen te doen. Toch blijkt dat hier in Curaçao (HELAAS) wel heel lastig te zijn.

Het weekend ben ik erg goed doorgekomen met vele leuke feestjes. Zo hadden we vrijdagavond een huisfeest met zo’n 100 studenten bij Salinja. De zaterdag bestond grotendeels uit een poolparty bij het studentencomplex waar enkele jongens van onze minorgroep verblijven. Zondags werd ik uiterst vrolijk wakker omdat Maike, een vriendin van mij, met het leuke nieuws aan kwam zetten dat zij mij van 3 mei tot 10 mei gezelschap zal komen houden in Curaçao! Verder was er zondags nog het Cobana Beach festival waarbij we heerlijk in het strand hebben kunnen dansen op vette beats van onder andere Vato Gonzalez. We moesten daarbij ook verjaardagsdansjes maken voor huisgenoten Andrea en Ilse die gisteren op 29 februari 7 en 5 jaar oud zijn geworden.

En met dat feestelijke nieuws wil ik dit derde blog afsluiten voordat ik nog pijn aan mijn vingers ga krijgen van het typen. Zoals jullie hebben gezien is het weer NIET gelukt om het kort en bondig te houden. Ta deul mi (het spijt me)! Wie weet kan ik de volgende keer de rem er eerder opzetten. Tot horens! :)